Jerzy Miecznikowski (1924–2019)
Data i miejsce urodzenia |
7 września 1924 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 lutego 2019 |
Zawód, zajęcie |
działacz państwowy i kombatancki, rolnik |
Stanowisko |
przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Słupsku (1980–1984) |
Odznaczenia | |
Jerzy Miecznikowski pseudonim Czapla (ur. 7 września 1924 w Smolanach[1], zm. 16 lutego 2019 w Słupsku[2][3]) – polski działacz państwowy i kombatancki, rolnik, w latach 1980–1984 przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Słupsku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Dominika i Wiktorii, pochodził z rodziny z północnego Mazowsza o korzeniach szlacheckich. W okresie II wojny światowej wywieziony na roboty przymusowe w okolice Królewca, zbiegł stamtąd po kilku miesiącach[4]. Walczył w Armii Krajowej pod pseudonimami „Czapla” i „Jur”, należał do oddziału Wiktora Zacheusza Nowowiejskiego „Jeża”, organizując kwatery, schronienia oraz zaopatrzenie w żywność. Po wojnie aktywny w Ruchu Oporu Armii Krajowej i Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość, zajmował się między innymi werbowaniem strażników PUBP w Nidzicy[2][1]. Ze względu na tę działalność od stycznia do kwietnia 1950 przebywał w areszcie[4].
Na przełomie lat 40. i 50. ukończył liceum zootechniczne w Bydgoszczy, następnie otrzymał nakaz pracy w województwie koszalińskim. Pracował kolejno w Państwowych Gospodarstwach Rolnych w Nacławiu, Grapicach, Czarnej Dąbrówce, Bobrownikach, Wrzącej i Noskowie. Od 1958 do 1969 był dyrektorem PGR w Dobrzęcinie (Dobroczynie), następnie od 1970 do przejścia na emeryturę w 1993 kierował Stacji Hodowli Roślin w Jezierzycach, zajmującą się m.in. eksperymentalną hodowlą ziemniaka[4].
Pozostawał bezpartyjny. Był radnym Gromadzkiej Rady Narodowej we Wrzącej, następnie Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie i od 1975 w Słupsku. W II kadencji (1980–1984) pełnił funkcję przewodniczącego Prezydium słupskiej WRN[4]. W III RP był m.in. przewodniczącym Powiatowej Rady Kombatantów, zajmował się także działalnością sportową[5].
Był żonaty, doczekał się siedmiorga dzieci, wnuków i prawnuków. Pochowano go 20 lutego 2019 na Starym Cmentarzu w Słupsku[3].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Odznaką „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b Jerzy Miecznikowski. listawykletych.pl. [dostęp 2021-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-23)].
- ↑ a b Nekrolog: Jerzy Miecznikowski. Głos Pomorza, 19 lutego 2019. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b c d Marcin Barnowski: Jerzy Miecznikowski (1924 – 2019). pomorskiwehikulczasu.pl. [dostęp 2023-03-28].
- ↑ a b Słupsk. Kombatanci uhonorowani. naszemiasto.pl, 15 września 2000. [dostęp 2021-06-23].
- Deportowani na roboty przymusowe przez nazistowskie Niemcy w Polsce 1939–1945
- Działacze środowisk kombatanckich
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Odznaką „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”
- Pochowani na Starym Cmentarzu w Słupsku
- Polscy działacze sportowi
- Polscy rolnicy
- Polscy zootechnicy
- Przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Słupsku
- Radni Gromadzkich Rad Narodowych
- Radni Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie
- Więźniowie polityczni w Polsce Ludowej 1944–1956
- Żołnierze Armii Krajowej
- Żołnierze Ruchu Oporu Armii Krajowej
- Urodzeni w 1924
- Zmarli w 2019